.:: followers ::.

Wednesday 27 October 2010

. sepi sunyi sendiri .


Aku sunyi la. Bila dah sunyi, sepi,  maknanya aku sendirian. Siapa yang paham? Aku tanya ni, siapa yang akan paham? Kau takpalah, kau ada teman-teman kau. Kau ada kenderaan sendiri. Kau nak ke mana pun kau boleh pergi. Aku? aku sendirian kat sini.

Kalaulah kau paham. Tapi kau tak paham. Apa yang kau tahu, aku yang harus paham kau. Aku yang harus mengerti kau. Aku harus ikut telunjuk kau. Sedangkan aku? siapa yang mahu dengar cerita aku? siapa yang mahu dengar keluhan aku?

Aku cari kau, tapi kau tiada. Kau tiada saat aku perlukan kau. Kau minta aku paham kau, tapi kau tak pernah paham aku. Kau tak pernah rasa apa aku rasa. Kalaulah kau kat tempat aku. Kalaulah kau tau macam mane perasaan aku. Tapi kau tak tau. Dan aku rasa kau tak nak tau pun.

Aku sakit, kau juga tak tau. Sebab aku rasa kau tak patut tau. Sebab bila aku nak bagitahu, kau tak ada. Kau fikirlah. Kau dah besar, kau juga yang cakap dengan aku dulu. Kau tak mahu perkara sama jadi kat kau. Tapi aku juga manusia. Aku punya hati, aku punya perasaan. Aku perlu perhatian. Kalau minta perhatian kau, nanti kau cakap aku menagih simpati kau.

Tak apa. Aku boleh cakap sorang-sorang. Macam orang gila. Itu yang kau nak kan?

No comments: